یک_روز_تا_بهار

🍃
حرم برایم حکم آخرین پناه را دارد. وقت هایی که غم آنقدر سنگین میشود که دیگر شانه ای برای تحمل سنگینی غمم پیدا نمیکنم حرم آخرین پناهم میشود. حتی وقتی شادی آنقدر زیاد میشود که نمیشود آنرا با کسی تقسیم کنم حرم پناهم میشود. انگار حرم بار اضافی دلم را سبک میکند هر مقدار از غم و شادی و حسرت و بغض و هیجان سهمش از دلم بیشتر باشد، را آنجا خالی میکنم و با یک دل با وزنی متعادل به زندگی بر میگردم. نود و هشت از آن سالهایی بود که زیاد به حرم پناه بردم. جنس غم ها و خوشی هایم سنگین بود آنقدر سنگین که اگر حرم نبود دلم میترکید.
هر چه فکر میکنم برای آرزوی موقع تحویل همان موقع که دعای تحویل را میخوانند و همه جا سکوت میشود و مثل همه ی تحویل ها بغضی بی علت تا پشت چشم هایم می آید، برای آن موقع، بعد از آرزوی سلامتی و آرامش برای همه بعد از اسم بردن تک تک عزیزانم و دعای مخصوص برای هر کدامشان ،برای خود خودم یک دعا بخواهم بکنم، ماندن در پناهگاه است.
قسمت بر این بود آخرین چهارشنبه سال، آخرین قرار سال، از راه دور باشد با همین عکسی که محمد امروز گرفته و ما بقی حرف ها بماند سال نو ،اگر عمری بود.
#یک_روز_تا_بهار